Hiszpania

Język urzędowy : HISZPAŃSKI
Stolica : MADRYT
Waluta : EURO
Strefa Czasowa : UTC + 1:00

Hiszpania to kraj, przez który przetoczyły się wojska celtyckie, fenickie, rzymskie, greckie i mauretańskie. To również kraj, na którego terenie spotkamy Pireneje, Sierra Morena, czy Góry Iberyjskie, a na zachodzie i południu słoneczne wybrzeża Costa Brava, Costa del Sol, czy Costa Blanca. Ojczyzna Cervantesa, Cyda, Gaudiego, Goyi, Picassa, Ronaldinho, corridy, flamenco i paelli. Sprzyjający klimat, ciepłe morze i bogata historia spowodowały, że główną gałęzią gospodarki Hiszpanii stała się turystyka. To również miejsce, w którym istnieje kilka odmian języka, którym posługują się rodowici Hiszpanie. Oprócz lądu stałego w granice Hiszpanii włączone są także wyspy: Ibiza, Majorka, Minorka i Wyspy Kanaryjskie.

Geografia - położenie
Hiszpania zajmuje obszar 504 782 km2 łącznie z Balearami i Wyspami Kanaryjskimi. Graniczy na północnym wschodzie z Francją i Andorrą, na południu z Gibraltarem, na zachodzie z Portugalią. Północno - zachodnie granice kraju wyznacza wybrzeże Oceanu Atlantyckiego, wschodnie i południowe zaś oblewają wody Morza Śródziemnego. Stolicą Hiszpanii jest Madryt, zamieszkały przez 3,22 mln mieszkańców (2005). Większe miasta ściągające turystów to: Barcelona, Walencja, Sewilla. Hiszpania podzielona jest administracyjnie na 17 wspólnot autonomicznych i 52 prowincje. Ponadto, odrębnymi jednostkami podziału administracyjnego są hiszpańskie enklawy w Afryce Północnej - Ceuta i Melilla.

Klimat
Hiszpania jest krajem wyżynnym, toteż na północnym - zachodzie spotykamy chłodne i deszczowe regiony. Na słynnych wybrzeżach hiszpańskich: Costa Brava, Costa Blanca, czy Costa del Sol panuje odmiana podzwrotnikowej strefy klimatycznej – klimat śródziemnomorski. Wiąże się to z gorącymi i suchymi latami, często grubo powyżej 20°C, a także dość ciepłymi zimami sprzyjającymi rolnictwu.

Przyroda
Przyroda w Hiszpanii jest wyjątkowo chroniona, a to z powodu orzeczenia króla Juana Carlosa. Głównie z tego względu bardzo swobodnie czują się tu najrzadziej spotykane, jak na kraj europejski, zwierzęta: orzeł cesarski, ryś iberyjski, bociany czarne, niedźwiedzie brunatne, wilki, dziki, kozice, flamingi, dropie, desmany. Nic dziwnego, że na Półwyspie Iberyjskim czują się dobrze. Na mapie znajdziemy 200 rezerwatów i 11 parków narodowych. Wiele gatunków żyjątek morskich kryje również Morze Śródziemne. Niestety, oprócz nurków podziwiających je z daleka, inni żyjątka owe najczęściej spożywają w tradycyjnej potrawie hiszpańskiej – paelli.

Średnie Temperatury
I II III IV V VI VII VIII IX X XI XI
10/20 12/20 15/22 17/25 21/26 27/30 32 32 27/29 20/26 14/24 11/21

Kuchnia
Hiszpania, dzięki burzliwej historii i dużej liczbie najeźdźców, serwuje dania o różnorodnym pochodzeniu. W zależności od regionu dostaniemy na talerzu różne rodzaje potraw. Elementem wspólnym jest na pewno powszechnie stosowana oliwa i szafran. Na obiad w restauracji możemy dostać: paellę z warzywami, mięsem drobiowym, króliczym lub owocami morza i ryżem, zupę pomidorową (gazpacho) podawaną na zimno z czosnkiem i oliwą, tortillę, czyli omlet z jajek i ziemniaków. W Hiszpanii niezwykłą popularnością cieszą się również różnego rodzaju zakąski jak przyrządzane wedle gustu kanapeczki lub tapas oreja – wołowe ucho smażone, czy patatas bravas– ziemniaki smażone w głębokim tłuszczu. Wszystkim posiłkom niezmiennie towarzyszą chleb i oliwa. Na deser warto zamówić pudding flan, ryż z mlekiem i wanilią na zimno (arroz con leche) lub paluszki z ciasta (churros). Nie wolno również zapomnieć o winie, ułatwiającym trawienie. Istnieje wiele odmian, które Hiszpanie serwują do obiadu. Mamy zatem czerwone wino riojas, jerez, montilla. Te ostatnie reprezentują gatunek wytrawny, często o smaku orzechowym. Px natomiast jest winem słodkim, ciemnym i gęstym. Popularnością cieszą się także: deserowe wino malaga i sangria – sporządzona z mieszanki wina wzmacnianego winiakami lub innymi trunkami, owoców i lodu. Najbardziej znane marki to: Duero, Rioja, Valdepenas, Ribera i Penedés.

Mieszkańcy
Dominującą religią wśród mieszkańców Hiszpanii jest katolicyzm, który wyznaje 95% społeczeństwa. Pozostałe, niewielkie wspólnoty religijne tworzą m.in. protestanci i muzułmanie.

Pamiątki
Półwysep Iberyjski oferuje turystom różnego rodzaju towary, ale te najbardziej kojarzące się z Hiszpanią to: wino, oliwa z oliwek, ocet winny, ręcznie robione hiszpańskie koronki, wachlarze, wyroby ceramiczne, figurki porcelanowe. Dla mniej wybrednych natomiast może to być po prostu flaga hiszpańska lub koszulka z napisem Espana.

Waluta
Walutą obowiązującą jest EURO

Przykładowe Ceny

mleko – 0,5 EUR bagietka – 0,6 EUR
owoce – 1-4 EUR
wino, butelka – 2-12 EUR
Orientacyjne ceny w barach i restauracjach:
kawa – 1-2 EUR
woda mineralna – 1-2 EUR
piwo – 0,7-1,5 EUR
ciastko 1-2 EUR
obiad – 6-15 EUR

Warto zobaczyć:

Costa del Sol - Mało jest na świecie takich zakątków jak Costa del Sol. Przyjeżdżający tu turyści mogą liczyć na spełnienie wszelkich marzeń i planów urlopowych, bez względu na to czy wybierają tzw. bierny wypoczynek, rozkoszując się kąpielami morskimi lub słonecznymi, czy też preferują aktywne spędzanie czasu w postaci zwiedzania miast i zabytków lub chodzenia po górach. Podstawą atrakcyjności wybrzeża i tym, co najbardziej przyciąga niezorientowanego jeszcze w swych urlopowych zamiarach turystę, jest oczywiście pogoda. W końcu u nas bywa z nią różnie… Nie należy też zapominać o bogatej kuchni regionu Costa del Sol, zasobnej w owoce morza i ryby oraz o uciechach stworzonych dla najmłodszych. I tu jest w czym wybierać: parki wodne i tematyczne, kolejki górskie, ogrody zoologiczne oraz safari są w zasięgu ręki. Starsza młodzież może bawić się w licznych dyskotekach i nocnych klubach. Andaluzja - ojczyzna flamenco i walk z bykami - ma do zaoferowania więcej niż można się spodziewać. Costa del Sol to hiszpańskie wybrzeże, rozciągające się na długości ok. 140 km pomiędzy Nerja i Sotogrande, w południowej części kraju należącego do największych w Europie (506,030 km2 powierzchni całkowitej wraz z Wyspami Kanaryjskimi i Balearami). Macierzysta prowincja Costa del Sol to Malaga, należąca do większego regionu Andaluzji, o powierzchni 87,300 km2 (to prawie tyle, co cała Portugalia). W Andaluzji żyje ok. 7,5 mln mieszkańców, a największym miastem i zarazem stolicą regionu jest Sevilla (wraz z obrzeżami ok. 1 mln mieszkańców). Drugim, co do wielkości miastem jest Malaga, licząca ok. 550 tys. mieszkańców. Andaluzja graniczy z Portugalią, ociera się też o ląd afrykański i znajdujące się po drugiej stronie Morza Śródziemnego, Cieśniny Gibraltarskiej i Oceanu Atlantyckiego - Maroko. Ten czynnik geograficzny oraz fakt występowania w regionie najwyższego pasma górskiego Półwyspu Iberyjskiego jest jednym z wielu powodów jego wyjątkowej atrakcyjności. Owe najważniejsze góry to oczywiście Sierra Nevada (najwyższy szczyt Mulhacen 3480 m n.p.m.) i mniejsze pasmo Sierra Morena. Najdłuższą rzeką Andaluzji jest Guadalquivir (664 km).
Andaluzja to prawdziwy tygiel ras, kultur, wyznań i tradycji. W skrócie można określić ją nazwą jednego z muzeów znajdujących się w oddalonej ok. 190 km od Malagi Cordobie – pomostem między Wschodem i Zachodem. Bogactwa mineralne gór Sierra Morena przyciągnęły około X w. p.n.e. na tereny Andaluzji pierwszą, ważniejszą cywilizację. Byli to Fenicjanie, którzy jako pierwsi tworzyli na wybrzeżu swoje osady i miasta, takie jak Nadir-Kadyks czy Malaka-Malaga. Po nich pojawiali się w tych rejonach Kartagińczycy, Grecy, Rzymianie, Wizygoci, Alanowie, Swebowie i w końcu – Maurowie. Ten ostatni lud, będący mieszanką Berberów i Arabów, podbił prawie cały Półwysep Iberyjski na początku VIII w. n.e. W regionie Andaluzji Maurowie przebywali najdłużej, bo aż do roku 1492. Stanowi on bodajże najważniejszą cezurę w dziejach Hiszpanii (i nie tylko), związaną ze zdobyciem Granady - ostatniego bastionu Maurów, przez katolickich władców - Izabelę i Ferdynanda oraz odkryciem Ameryki przez Krzysztofa Kolumba. Andaluzyjski tygiel kulturowo - religijny wypełnił się, dając niezwykłą mieszankę tradycji i ras. Późniejsze losy regionu może nie są tak świetne, choć należy pamiętać, że porty takie jak Sewilla, czy Kadyks były do końca XIX w. istotną bramą Hiszpanii do obu Ameryk.

Kordoba - Położona nieopodal Sewilli Kordoba, królująca również nad wodami rzeki Gwadalkiwir, daje schronienie 320 tys. mieszkańców. Podobnie jak inne miasta Hiszpanii, Kordoba była pod władaniem kilku nacji, m.in Kartagińczyków, Wizygotów, Arabów. Za czasów arabskiego władcy Abd ar - Rahmana I w VIII w. była jednym z największych miast w basenie Morza Śródziemnego, liczącym prawie milion mieszkańców, 300 meczetów i 20 bibliotek. Rozpad kalifatu kordobańskiego nastąpił w XI w. Oznaczało to kres świetności miasta. Na początku XIII w. Kordoba trafia w ręce Ferdynanda III, aby dopiero w drugiej połowie XX w. rozkwitnąć turystycznie. Najważniejszym punktem miasta jest Mezquita – perełka architektury islamskiej. Meczet zaczęto wznosić w VIII w. ale ukończono go o wiele później. Wewnątrz znajduje się 850 kolumn, których łuki zdobione są prążkami. Całość sprawia wrażenie labiryntu. Najbardziej zadziwiającą zdobniczo jest nisza mihrab przykryta kopułą w kształcie muszli, misternie udekorowana mozaiką mauretańską. Budowa kaplicy głównej (Capilla Mayor) trwała prawie wiek. Meczet został przemianowany z czasem na Kościół Wniebowzięcia.
Na północny zachód od Mezquity natrafimy na pozostałości czternastowiecznej żydowskiej synagogi, będącej kolejnym dowodem na wielokulturowość Kordoby. Z kolei na zachód od Mezquity, która z powodzeniem pełni funkcję punktu orientacyjnego, znajduje się rezydencja warowna Alcázar de los Reyes Cristianos. Wzniesiona na początku XIV w. nadal jest pamiątką po muzułmańskich najeźdźcach. Tam również możemy podziwiać mozaiki, arabskie ogrody czy przepiękne patia. Turystów zainteresowanych muzeami, odsyłamy do Muzeum Archeologicznego (Museo Arqueológico), gdzie zobaczyć można pamiątki z okolic miasta, zamknięte w renesansowym pałacu. Dodatkowo, polecamy Muzeum Sztuk Pięknych (Museo Provincial de Bellas Artes), w którym można podziwiać obrazy Goi, Murilla, czy Zurbarána. W ramach odpoczynku warto pospacerować wąskimi uliczkami starego miasta, do którego prowadzi kilkakrotnie przebudowywany Most Rzymski (Puente Romano).

Granada - to trzecia w kolejności miejscowość w zespole z Sewillą i Kordobą. Schowana pośród trzech wzgórz, swoją historię rozpoczęła w V w. p.n.e. Przechodziła kolejno w ręce rzymskie, wizygockie, a następnie mahometan. Znaczenie polityczne zyskała w XI w. będąc niezależną stolicą. Mimo to, nieustanne najazdy spowodowały rozpad królestwa i przejście Granady do królestwa Sewilli. Przez długi czas rozkwitu miasta na jego terenie krzyżowały się wpływy muzułmanów i żydów. Za panowania Muhammada I Granada znalazła się na szczycie rozwoju. Miasto zostało przejęte przez chrześcijan w 1492 r. Od tamtej pory zaludnienie utrzymywało się na podobnym poziomie. Dzisiejszą dobrą koniunkturę zawdzięcza pozostałościom muzułmańskim. Najważniejszym zabytkiem Granady jest niewątpliwie wybudowana między XIII – XV w. Alhambra – zespół pałacowy, uznawany przez wielu za jeden z cudów świata. Przepiękne zdobienia, liczne ocienione drzewami patia i architektura sprawia, że turyści czują się oczarowani i nieco zagubieni w ogromnym zespole. Przede wszystkim należy odwiedzić rezydencję władców muzułmańskich w centrum kompleksu, komnatę gdzie przyjmowano mahometańskich władców (Salón de los Embajadores), Alcazabę – islamską cytadelę, Palacio Generalife – letnią siedzibę sułtanów z XIII w. sąsiadującą z Alhambrą, wokół którego rozpościerają się ogrody pełne fontann, basenów, dającej ukojenie zieleni, uroczych zakątków jak patio okolone cyprysami (Patio de los Cipreses). Z Alhambry warto zejść w dół Granady po to chociażby, aby zobaczyć katedrę (Catedral Madraza) z kaplicą (Capilla Real), gdzie odnajdziemy grobowiec królewski, ozdobiony obrazami flamandzkich malarzy, pochodzącymi z XV w. Wieczorem życie w Granadzie koncentruje się głównie na placu Bimbrambla (Plaza Bimbrambla).

Ronda - jest miastem położonym w Andaluzji, przedzielone przepaścią El Tajo i połączone mostem kultur. Składa się z dwóch części: Ciudad i Mercadillo. W mieście znajduje się wiele zabytków min. Casa del Rey Moro, Palacio del Mondragon, Puento Nuevo. Kulminacyjnym punktem zwiedzania jest najstarsza na świecie arena walki byków.

Gibraltar - to półwysep o długości zaledwie 6 km, który jest malutką eksklawą brytyjską na Płw. Iberyjskim. Polecamy Punta Europa ze wspaniałym widokiem na Afrykę, a następnie wjazd na Skałę Gibraltarską, jedyne miejsce w Europie gdzie na wolności żyją małpy, wejście do Jaskini Świętego Michała i następnie zjazd do miasta. Proponujemy zakupy na Main Street (Gibraltar to strefa handlu wolnocłowego).

Costa Brava - Katalonia, dzięki wspaniałemu położeniu i wybrzeżu o długości ponad 600 km, oferuje turystom niezliczone możliwości wypoczynku i zwiedzania na malowniczym odcinku Costa Brava, Costa del Maresme, Costa de Graff i Costa Dorada. Katalończycy to wyjątkowy naród, który kiedyś pod panowaniem hrabiów Barcelony i królów Aragonii stworzył niezapomnianą potęgę nad morzem Śródziemnym. Obecnie posiadają autonomiczny rząd, a język kataloński stał się językiem urzędowym nie tylko w regionie Katalonii.
Region Katalonii, którego częścią jest Costa Brava, graniczy z Francją i Andorą. Jest wyżynno - górzystym regionem podzielonym na cztery prowincje: Barcelona, Girona, Leida i Tarragona. Istnieje również Katalonia północna (zwana francuską), położona na południu Francji. Stolicą Katalonii jest Barcelona - jedno z najbardziej prężnie rozwijających się miast europejskich. Piękno metropolii, jej niesamowita architektura (m.in. Gaudi) i atrakcyjne położenie powoduje, że co roku przybywają tu miliony turystów. Aglomeracja Barcelony liczy obecnie ok. 4 mln mieszkańców, co stanowi połowę liczby Katalończyków. Obecnie jedną z najważniejszych gałęzi gospodarki katalońskiej jest turystyka.
Pierwsi mieszkańcy regionu Katalonii to Iberowie, którzy dotarli tu z południa między XX a X w. p.n.e. i wymieszali się z przybyszami z północy – Celtami. Tak powstały starożytne osady celto - iberyjskie. 400 lat później pojawili się w okolicy Costa Brava wielcy starożytni handlarze - Fenicjanie, a potem Grecy. Od końca III w. p.n.e. Katalonia należała do rzymskiej prowincji Hispania Tarraconesis, której centrum administracyjne znajdowało się w Tarraco (obecnie Tarragona). W V w. Katalonia została opanowana przez Wizygotów. W VII w. całość ziem Katalonii opanowali Arabowie, którzy zostali jednak częściowo wyparci przez Karola Młota po bitwie w Poitiers w 732 r. W 801 r. Katalonia została odbita z wrogich rąk przez syna Karola Wielkiego - Ludwika Pobożnego, który przekształcił ją w Monarchię Hiszpańską Cesarstwa Franków. Wilfred Włochaty był założycielem dynastii katalońskiej. Na początku X w. region uniezależnił się od monarchii frankońskich, choć nadal utrzymywał ścisłe kontakty z państwami południowej Francji. W 1137 r. zawarta została unia personalna z Aragonią. Dało to początek złotemu wiekowi obu krain. Pod władzą królestwa znalazły się Baleary, Sycylia i południowe Włochy. Następnie unia personalna Izabeli Katolickiej i Fernanda II połączyła Kastylię z Aragonią. Po odkryciu Nowego Świata w 1492 r. znaczenie Katalonii znacznie spadło, zaś ukierunkowanie gospodarki Hiszpanii na handel z koloniami spowodowały dalszy upadek potęgi Barcelony. 22. maja 1640 r. wybuchło w Barcelonie powstanie (tzw. wojna żeńców) przeciwko Filipowi IV Habsburgowi. Powstanie zostało stłumione w 1652, a prawa Katalończyków zostały wskutek tego znacznie ograniczone. W traktacie pirenejskim 1659 r. Katalonia została podzielona między Francję i Hiszpanię. Od tego czasu granica państwowa wygląda tak samo. W 1705 r. podczas wojny o sukcesję tronu hiszpańskiego w Katalonii wybuchło antyhiszpańskie powstanie. Region poparł Habsburgów, a przeciwstawił się Burbonom, których popierała Hiszpania. Powstanie zakończyło się klęską – 11 września 1714 r. upadła walcząca do ostatniej kropli krwi Barcelona. To obecnie narodowe święto Katalonii. Zlikwidowano miejscowy parlament, od prowincji oderwano region Walencji i Balearów, na pozostałym terenie wprowadzono prawo wojenne. Na skutek pomyślnej koniunktury, w XIX w. Katalonia zapoczątkowała industrializację w Europie. W latach sześćdziesiątych XIX w. rozwinął się przemysł włókienniczy, tekstylny i stoczniowy, a także powstała kolej. Od końca XIX w. ponownie narastać zaczęły tendencje separatystyczne. W 1931 r. Katalonia uzyskała autonomię, a w 1934 została republiką. W czasie wojny domowej w latach 1936 - 1939 region opowiedział się po stronie Republiki, przeciwko generałowi Franco. Po zwycięstwie wojsk frankistowskich zniesiono autonomię Katalonii oraz zabroniono używania języka katalońskiego. Po śmierci generała Franco w 1975 r. i po przyjęciu hiszpańskiej konstytucji w 1978, Katalonia odzyskała częściową autonomię kulturalną i polityczną. W 1992 r. odbyły się w Barcelonie igrzyska olimpijskie. 18 czerwca 2006 r. w referendum 75% mieszkańców Katalonii opowiedziało się za zwiększeniem autonomii macierzystego regionu.
Wzdłuż wybrzeża Katalonii znajdują się wspaniałe plaże Costa Brava i Costa del Maresme - jedne z głównych miejsc wypoczynkowych Europy.
To część wybrzeża Katalonii ciesząca się największą popularnością. Costa Brava, w wolnym tłumaczeniu oznacza Dzikie Wybrzeże i znajduje się między Port-Bou (granica z Francją) i Blanes. W okolicach Costa Brava wschodnie Pireneje opadają ku Morzu Śródziemnemu niewysokimi łańcuchami górskimi, dochodzącymi do samego morza. Wybrzeże to charakteryzuje się mnóstwem mniejszych i większych zatok i zatoczek. To wspaniała nadmorska formacja zasługująca na miano prawdziwego klejnotu Morza Śródziemnego. Costa Brava liczy ok. 100 km długości. Ta część wybrzeża obejmuje serpentynowo trzy prowincje wchodzące w skład Autonomicznego Regionu Katalonii: od Blanes do Tossa de Mar przecina Selva, od Tossa do L’Estartit biegnie przez Baix Emporda, zaś od L’estartit do Port Bou Alt Emporda. W wielu zakątkach na Costa Brava można znaleźć ślady sprzed epoki rzymskiej. Wspaniałe nadmorskie kurorty pełne historii oraz kultury przyciągały i nadal przyciągają wielu turystów. Całe bogactwo Costa Brava sprawiło, że w różnych jego miejscach znalazło wytchnienie wielu wybitnych osobistości ze świata sztuki, literatury, filmu. Marc Chagall zamieszkał w Tossa de Mar. Wspaniała aktorka Ava Gardnem oraz słynny Hiszpan Salvador Dali upodobali sobie Cadaques.
W drugiej połowie XX w. na wybrzeżu Costa Brava rozpoczął się boom turystyczny, który spowodował znaczny rozwój sieci hoteli oraz zwiększył udogodnienia komunikacyjne, mające umożliwić wygodne poruszanie się pomiędzy największymi miastami regionu i wakacyjnym wybrzeżem.
Położone nieco dalej Costa del Maresme rozciąga się od Blanes aż do północnej Barcelony. Charakteryzuje się ono szerokimi plażami oraz licznymi barami i restauracjami. Costa del Maresme stanowi centrum turystyki katalońskiej. To tutaj znajdują się kurorty takie jak Malgrat de Mar, Pinda de Mar czy Calella. W tym regionie są także niewysokie góry, idealne na spacery lub ciekawe wycieczki rowerowe.

Barcelona - to istotny ośrodek przemysłu kraju, stolica Katalonii i duży port Morza Śródziemnego. Miasto stało się punktem wspólnym dla tradycji francuskich i hiszpańskich, oraz dla Hiszpanów władających językiem kastylijskim i katalońskim. Turystycznie o wiele bardziej oblegana niż Madryt. Barcelona w III w. p.n.e. była kolonią rzymską i rozwijała się jako republika kupiecka. Najprężniejszy rozwój nastąpił w XX w. Jako siedziba rządu katalońskiego, na liście zabytków podczas zwiedzania powinien znaleźć się pałac rządowy (Palau de la Generalitat de Catalunya), istniejący od wieku XVI, ozdobiony gotyckim patio i pięknymi malowidłami ściennymi w kaplicach. Na drugim miejscu proponujemy zwiedzenie budynków, zaprojektowanych przez Antonio Gaudiego:

kościół Świętej Rodziny (Sagrada Familia), który zostanie ukończony prawdopodobnie w setna rocznicę śmierci architekta (2026),
Bramę – smoka przy posiadłości Güella,
Casa Mila – budynek mieszalny, należący niegdyś do protektora Gaudiego – don Pedra Mila,
Casa Batlló,
Parc Güell.

Aby odpocząć po długim zwiedzaniu, polecamy spacer dwukilometrową aleją Rambla, na której znajdą Państwo stragany z różnościami. Niegdyś było to koryto rzeki, dziś prowadzi spacerowiczów do portu, gdzie na placu Catalunya stoi pomnik Kolumba.
Z pewnością nie można podczas takiej wycieczki ominąć Dzielnicy Gotyckiej (Barri Gotic), czyli starego miasta Barcelony. Większość budynków pochodzi z XIII - XV w. Najważniejszym miejscem jest pałac królewski (Palau Reial Major) z kaplicą Santa Agata. Pałac był siedzibą hrabiów Barcelony, teraz stanowi atrakcję turystyczną z muzeum (Museu d’Historia de la Ciutat) w pomieszczeniach piwnicznych. Jednym z symboli miasta jest słynna Magiczna Fontanna (Fuenta Magica), usytuowana przed Pałacem Narodowym (Palacio Nacional), wybudowanym na początku XX w. Fontanna o zmroku zamienia oklicę Placu Hiszpańskiego (Plaza de Espada) w miejsce bajkowe. Główny strumień wznosi się na wysokość 50 metrów, a pozostałe przybierają liczne kolory i współgrają ze snopami świetlnymi, które wyrzuca w powietrze Pałac Narodowy. Dla miłośników piłki nożnej natomiast, otworem stoi Camp Nou, czyli stadion, mieszczący na widowni ponad 100 tys. osób. Zarządzany przez FC Barcelonę, stał się miejscem treningów dla dwunastu różnych dyscyplin sportowych. Mimo to, główne wydarzenia sportowe odbywały się w Barcelonie na wzgórzu Montjuic. Jest to teren igrzysk olimpijskich z 1992 r. Miejscem, które zasługuje na uwagę w tym rejonie jest z pewnością zamek Castell de Montjuic, obiekty sportowe i ogród botaniczny.

Montserrat - to monumentalny i rozległy masyw górski o stromych ścianach i szczytach przypominających iglice i baszty. Stojąc u podnóża, trzeba mocno zadzierać głowę, by wśród pionowych ścian dostrzec położony na wąskiej półce skalnej (721m n. p. m.) słynny klasztor benedyktynów – główne sanktuarium Maryjne Katalonii. Przebywając w tym duchownym centrum Katalonii zwiedzimy Bazylikę z jej najcenniejszym obiektem adoracji: figurą La Moreneta – Czarnej Madonny z Montserrat. Posłuchamy również słynnego chóru chłopięcego Escolania, najstarszego w Europie.

Santiago de Compostela - polecamy Plaza del Obradoiro, Katedra św. Jakuba, Plaza de la Quintana. Niemniej miasto jest najbardziej znane z zespołu sakralnego, które przyciąga tysiące pielgrzymów; a przemierzana przez nich ścieżka przez Nawarrę i Galicję zyskała miano El Camino de Santiago (Droga do Santiago)

Bilbao - stolica Basków, w której można zwiedzić Muzeum Guggenheima, Stare Miasto, Santuario de Nuestra Senora de Begona, skąd roztacza się piękna panorama miasta.

Źródło: www. Lovetotravel.pl